Dus daar gaan we! Ik heb officieel mijn bloedstamcellen gedoneerd! Wat een absoluut geweldige, pijnvrije ervaring die ik heb gehad! voel me absoluut goed, en alles verliep soepel zoals gepland - en nu zijn mijn stamcellen allemaal weg naar mijn ontvanger! Een paar dagen van herstel nu, en hopelijk zou ik mijn normale zelf moeten zijn! Aan iedereen die overweegt lid te worden van het register, DOE HET !!!

Toen het register belde en zei dat ik gematcht was, had ik het gevoel dat ik een unieke kans had om iemand in nood echt te helpen. Het gebeurt niet vaak dat je zo'n telefoontje krijgt. De ontvanger had niet zomaar iemands cellen nodig, maar specifiek mijn cellen omdat deze de beste kans van slagen hadden. Ik denk dat dit een beetje ijdelheid in ons allemaal aanspreekt - bijna alsof donoren speciale krachten hebben in een tijd van nood. Maar het betekende ook dat ik 100% toegewijd was aan het doen van de donatie en ik heb de kleine pijnen en kwalen die ermee gepaard gingen niet misgund.

Ik denk dat er een idee is dat veel mensen pijn doen. Ik vond het helemaal niet pijnlijk. Ik dacht dat ik onder plaatselijke verdoving moest gaan, maar het was net zoals bloed geven of een injectie krijgen voordat je op vakantie gaat. En om eerlijk te zijn, zelfs als het pijnlijk was, denk ik dat een beetje pijn oké is als je de kans hebt om iemands leven te redden.

Charlotte was negen maanden oud toen bij haar de diagnose leukemie werd gesteld. Haar behandeling omvatte een levensreddende stamceltransplantatie. Charlotte is in remissie en wil later arts of balletleraar worden.