Ik denk niet dat woorden de dankbaarheid en liefde kunnen overbrengen die ik heb voor mijn donor. Ik draag ze elke dag in mijn gedachten bij me. In plaats van woorden zou ik ze graag een gevoel willen geven - het gevoel wanneer ik mijn familie knuffel, terwijl ik mijn nichtjes zie opgroeien, wanneer ik buik lach met vrienden wanneer ik in de auto zing met de ramen open, kijkend naar de zonsondergang op het strand, als ik aan het wandelen ben in de natuur. Dit zijn de kleine momenten die ik het meest koester, de momenten die me met vreugde vullen, de momenten dat bloedkanker me bijna wegrukte, maar mijn donor me teruggaf. Als u overweegt om lid te worden van het Register en donateur te worden, doe dat dan.

Ik heb altijd al andere mensen willen helpen op elke mogelijke manier. Ik ben momenteel orgaandonor, maar omdat ik een relatie van hetzelfde geslacht heb, kan ik geen bloed geven. Ik vond het geweldig om te horen dat je seksualiteit geen enkel verschil maakt voor het feit of je bloedstamceldonor kunt zijn of niet. Ik kon het niet geloven toen ik werd gebeld door de griffie om me te laten weten dat ik iemands match ben. Ik had zoveel geluk dat ik iemand anders zo'n geschenk kon geven. Ik zei meteen "JA!" Tegen iedereen die erover nadenkt om zich te registreren, zeg ik doe het! Het donatieproces is supergemakkelijk, net als het geven van bloed. Ik aarzelde niet en ik heb geen spijt.

Dus daar gaan we! Ik heb officieel mijn bloedstamcellen gedoneerd! Wat een absoluut geweldige, pijnvrije ervaring die ik heb gehad! voel me absoluut goed, en alles verliep soepel zoals gepland - en nu zijn mijn stamcellen allemaal weg naar mijn ontvanger! Een paar dagen van herstel nu, en hopelijk zou ik mijn normale zelf moeten zijn! Aan iedereen die overweegt lid te worden van het register, DOE HET !!!

Toen het register belde en zei dat ik gematcht was, had ik het gevoel dat ik een unieke kans had om iemand in nood echt te helpen. Het gebeurt niet vaak dat je zo'n telefoontje krijgt. De ontvanger had niet zomaar iemands cellen nodig, maar specifiek mijn cellen omdat deze de beste kans van slagen hadden. Ik denk dat dit een beetje ijdelheid in ons allemaal aanspreekt - bijna alsof donoren speciale krachten hebben in een tijd van nood. Maar het betekende ook dat ik 100% toegewijd was aan het doen van de donatie en ik heb de kleine pijnen en kwalen die ermee gepaard gingen niet misgund.

Ik denk dat er een idee is dat veel mensen pijn doen. Ik vond het helemaal niet pijnlijk. Ik dacht dat ik onder plaatselijke verdoving moest gaan, maar het was net zoals bloed geven of een injectie krijgen voordat je op vakantie gaat. En om eerlijk te zijn, zelfs als het pijnlijk was, denk ik dat een beetje pijn oké is als je de kans hebt om iemands leven te redden.

Charlotte was negen maanden oud toen bij haar de diagnose leukemie werd gesteld. Haar behandeling omvatte een levensreddende stamceltransplantatie. Charlotte is in remissie en wil later arts of balletleraar worden.